انواع روش های درمان آسم

هدف از درمان آسم، کنترل علائم و نشانه های آسم، به حداقل رساندن احتمال تشدید علائم، حفظ عملکرد طبیعی ریه، کمترین میزان مصرف دارو و به حداقل رساندن عوارض ناشی از مصرف داروها می باشد. مصرف داروهای کورتونی، یکی از موثرترین روش های ضد التهابی در درمان آسم می باشد. این قبیل داروها مانع از تشدید علائم آسم نیز می شوند. بعضی داروها ممکن است استنشاقی باشند و برخی دیگر به صورت قرص و خوراکی. در این مقاله قصد داریم به طور جامع به بررسی آسم و درمان آسم بپردازیم.

2 نکته برای افراد مبتلا به آسم

💡 ورزش و تمرین بدنی. ابتلا به آسم به معنای دوری از ورزش نیست. بلکه، ورزش راهی است که به تقویت قلب و ریه، و هم چنین تسکین علائم آسم کمک می کند. افرادی که در محیط های سرد ورزش می کنند، بهتر است جلوی دهان خود را بپوشانند تا هوای گرم تری را تنفس کنند.

💡 داشتن وزن متعادل. همان طور که گفته شد، چاقی و اضافه وزن یکی از دلایل بروز آسم و تشدید علائم می باشد. پس سعی کنید وزن خود را در حالت نرمال نگه دارید.

اگر شما یا یکی از عزیزانتان مبتلا به آسم هستید، باید در مورد بهترین درمان ها برای تسکین کوتاه مدت و کنترل طولانی مدت بدانید. این به شما و پزشک شما در مدیریت علائم کمک می کند. اگر علائم یا حمله آسم دارید، مهم است بدانید چه موقع برای جلوگیری از اورژانس با پزشک خود تماس بگیرید.

داروهای آسم

ممکن است لازم باشد از داروهای نجات سریع، درمان های طولانی مدت یا هر دو استفاده کنید.

دستگاههای استنشاقی نجات (یا استنشاقی با سرعت بالا)

شما از این داروها برای تسکین علائم آسم استفاده می کنید. آنها ماهیچه هایی را که در مجاری تنفسی شما سفت می شوند، شل می کنند. این به باز شدن آنها کمک می کند تا بتوانید راحت تر نفس بکشید. اگر بیش از 2 روز در هفته از این نوع داروها استفاده می کنید، به پزشک خود مراجعه کنید.

📌 بتا آگونیست های کوتاه اثر اولین انتخاب برای تسکین سریع علائم آسم هستند. آنها شامل آلبوترول، اپی نفرین و لوبالوترول هستند.

📌 آنتی کولینرژیک ها مانند ایپراتروپیوم علاوه بر بازکردن مجاری تنفسی، مخاط را نیز کاهش می دهند. کار آنها بیشتر از بتا آگونیست ها طول می کشد.

📌 کورتیکواستروئیدهای خوراکی مانند پردنیزون و متیل پردنیزولون تورم را در مجاری تنفسی کاهش می دهند.

📌 ترکیبی از داروهای تسکین سریع دارای یک آنتی کولینرژیک و یک بتا آگونیست است.

اینها علائم را درمان کرده و از حملات آسم جلوگیری می کند. آنها تورم و مخاط در مجاری تنفسی شما را کاهش می دهند ، بنابراین حساسیت کمتری دارند و کمتر به عوامل آسم واکنش نشان می دهند.

داروهای پیشگیرانه طولانی مدت

• کورتیکواستروئیدهای استنشاقی موثر ترینداروهای کنترل طولانی مدت هستند. اینها همان استروئیدهای آنابولیک نیستند که افراد برای رشد ماهیچه از آنها استفاده می کنند.
• بتا آگونیست های طولانی مدت استنشاق شده با شل کردن ماهیچه های صاف اطراف آنها، مجاری تنفسی شما را باز می کنند. شما این دارو را همراه با کورتیکواستروئید استنشاقی مصرف خواهید کرد. آنها شامل فرموترول، سالمترول و ویلانترول هستند.
• داروهای ترکیبی استنشاقی دارای کورتیکواستروئید استنشاقی همراه با بتا آگونیست طولانی مدت هستند. این راهی آسان برای جمع آوری آنها با هم است.
• داروهای بیولوژیکی سلول یا پروتئین را در بدن شما هدف قرار می دهند تا از التهاب مجاری تنفسی جلوگیری کنند. آنها ممکن است به صورت تزریق و هر چند هفته یکبار باشد. همچنین آنها می توانند گران باشند، بنابراین اگر داروهای دیگر موثر نباشند، معمولاً آنها را دریافت می کنید.
• اصلاح کننده های لکوترین: عضلات صاف اطراف مجاری تنفسی شما را شل کرده و تورم را کاهش می دهد. می توانید آنها را به عنوان قرص یا مایعات مصرف کنید.
• تئوفیلین: ماهیچه های صاف را که مجاری تنفسی شما را تنگ می کند، شل می کند. به صورت قرص، کپسول، محلول یا شربت عرضه می شود.
• داروهای برونکودیلاتور طولانی مدت: اگر علائم آسم مداوم دارید حتی اگر یک استروئید استنشاقی روزانه مصرف می کنید ، ممکن است از تیوتروپیوم (اسپیریوا) به همراه کورتیکواستروئیدها استفاده کنید. هرگز از داروهای برونکودیلاتور طولانی مدت به تنهایی به عنوان یک درمان طولانی مدت آسم استفاده نکنید.
• کورتیکواستروئیدها: اگر هیچ داروی دیگری نمی تواند حملات آسم شما را تحت کنترل درآورد ، ممکن است پزشک از شما بخواهد این داروها را برای چند هفته مصرف کنید. آنها به صورت قرص یا مایعات عرضه می شوند.

حملات آسمی چیست؟

زمانی که علائم آسم، شدت یابد، اصطلاحا گفته می شود که فرد دچار حملات آسمی شده است. علائم از حالت خفیف گرفته تا شدید، متغیر می باشند. اما آن چه که در این حملات اتفاق می افتد، عبارت است از:

• ماهیچه ها و عضلات اطراف مجاری تنفسی، تنگ و باریک می شوند.
• جریان هوای کمتری از مجاری عبور می کند.
• با باریک شدن مجاری هوایی، شدت التهاب نیز افزایش می یابد.
• موکوز و مخاط بیشتری در مجاری هوایی تولید می شود.

در برخی افراد، حملات آسمی مانع از رسیدن اکسیژن به ریه ها می شود، هم چنین اکسیژن نیز وارد جریان خون نمی شود، در نتیجه اکسیژن کمتری به بافت ها و ارگان های بدن منتقل می شود.  در مواردی که این حملات شدید باشند، فرد بایستی در بیمارستان بستری و زیر اکسیژن قرار بگیرد.

چه عواملی احتمال ابتلا به آسم را افزایش می دهند؟

آسم در نتیجه تعامل بدن با عوامل بیرونی و محیطی اتفاق می افتد. برخی از عواملی که در بروز آسم نقش دارند، عبارتند از:

• سابقه فامیلی ابتلا به آسم و یا آلرژی
• سابقه ابتلای فرد به رینیت آلرژیک
• ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی دردوران کودکی
• چاقی و اضافه وزن
• استرس و احساسات خیلی شدید
• هوای سرد

علت آسم چیست؟

✅ علت دقیق آسم مشخص نیست.

✅ تحقیقات متمرکز بر این است که چرا برخی از افراد مبتلا به آسم می شوند در حالی که برخی دیگر مبتلا به آسم نیستند.

✅ برخی از افراد با گرایش به آسم متولد می شوند ، در حالی که برخی دیگر چنین نیستند. دانشمندان در حال تلاش برای یافتن ژن های ایجاد کننده این گرایش هستند.

✅ محیطی که در آن زندگی می کنید و نحوه زندگی تا حدی تعیین کننده این است که آیا شما به حملات آسم مبتلا هستید یا خیر.

✅ حمله آسم واکنش به یک ماشه است. این از بسیاری جهات شبیه به یک واکنش آلرژیک است.

✅ واکنش آلرژیک واکنش سیستم ایمنی بدن به “مهاجم” است.

✅ هنگامی که سلول های سیستم ایمنی یک مهاجم را احساس می کنند ، مجموعه ای از واکنش ها را ایجاد می کنند که به مبارزه با مهاجم کمک می کند.

این مجموعه واکنشهاست که منجر به التهاب پوشش مخاطی هوا می شود. همچنین می تواند منجر به اصلاح انواع سلول های پوشاننده این راه های هوایی شود. سلولهای غده ای بیشتری ایجاد می شود که می تواند باعث تولید مخاط شود. این مخاط ، همراه با تحریک گیرنده های ماهیچه ای در مجاری هوایی ، می تواند باعث برونکواسپاسم شود. این واکنش ها باعث ایجاد علائم حمله آسم می شود. از آنجا که آسم یک نوع واکنش آلرژیک است ، گاهی اوقات بیماری واکنشی مجاری هوایی نامیده می شود.

هر فرد مبتلا به آسم ، محرک های منحصر به فرد خود را دارد. بیشتر محرک ها باعث حمله در برخی از افراد مبتلا به آسم می شوند و در برخی دیگر نه. محرک های شایع حملات آسم عبارتند از:

1. قرار گرفتن در معرض دود تنباکو یا دود چوب
2. تنفس آلودگی هوا
3. استنشاق سایر محرک های تنفسی مانند عطرها یا محصولات تمیز کننده
4. قرار گرفتن در معرض تحریک کننده های راه هوایی در محل کار
5. تنفس مواد آلرژی زا (آلرژن ها) مانند کپک، کنه گرد و غبار یا شوره حیوانات.
6. عفونت تنفسی فوقانی، مانند سرماخوردگی، آنفولانزا، سینوزیت یا برونشیت
7. قرار گرفتن در معرض هوای سرد و هوای خشک
8. هیجان احساسی یا استرس
9. فعالیت بدنی یا ورزش
10. رفلاکس اسید معده معروف به بیماری ریفلاکس معده یا GERD
11. سولفیت ها ، افزودنی برخی غذاها و الکل
12. قاعدگی. (در برخی ، نه در همه زنان ، علائم آسم با چرخه قاعدگی ارتباط تنگاتنگی دارد.)
13. عوامل خطر ابتلا به آسم عبارتند از:
14. تب یونجه (رینیت آلرژیک) و سایر آلرژی ها (این بزرگترین عامل خطر است)
15. اگزما (نوع دیگری از آلرژی که بر پوست تأثیر می گذارد) ،
16. استعداد ژنتیکی (والدین، برادر یا خواهر نیز مبتلا به آسم هستند).

انواع آسم

دو نوع آسم وجود دارد، آسم آلرژیک و آسم غیر آلرژیک. پزشک با بررسی ماهیت و علائم آسم، به تشخیص این دو نوع آسم می پردازد. آسم آلرژیک عمدتا در دوران کودکی اتفاق می افتد، و بیشتر سابقه فامیلی دارد. اگزما و یا آلرژی های بینی جزء آسم های آلرژیک هستند که معمولا با افزایش سن نیز بهبود می یابد.

در مقابل، آسم های غیر آلرژیک عمدتا از ۳۰ سالگی به بعد اتفاق می افتد و ارتباطی با حساسیت و آلرژی ندارد. عفونت های دستگاه تنفسی یکی از دلایل بروز این نوع آسم می باشد.

آسم ناشی از ورزش، که معمولا زمانی که فرد در هوای خشک و سرد قرار می گیرد، شدت می یابد.

آسم شغلی، که معمولا در اثر تماس با آلرژن های محیطی مانند ذرات گرد و غبار و یا دود های شیمیایی ایجاد می شود.

علائم و نشانه های آسم

• تنگی نفس
• سرفه (به خصوص شب ها هنگام خواب)
• تنفس صدادار (ناشی از باریک و تنگ شدن مجاری هوایی و تنفسی)
• درد قفسه سینه

توجه داشته باشید که ممکن است برخی علائم آسم تا مدت ها نهفته بماند و فرد متوجه مشکل خود نشود.

برخی علائم و نشانه هایی که حاکی از بدتر شدن اسم هستند، عبارتند از:

• نیاز به استفاده از اسپری، افزایش یابد
• مشکلات تنفسی شدیدتر شوند

عواملی مانند قرار گرفتن در معرض آلرژن ها (ذرات گرد و غبار، موی حیوانات و یا کپک)، ورزش کردن، عفونت های دهانی و سیگار کشیدن، باعث تحریک و تشدید علائم آسم می شوند.

برخی علائم آسم اختصاصی نیستند و در سایر شرایط نیز دیده می شوند. به عنوان مثال، علائمی مانند تنگی قفسه سینه، سردرد های خفیف، خستگی و یا عدم بهبود بیماری با مصرف دارو، از جمله مواردی هستند که با افزایش سن، مشاهده می شوند.

آسم از لحاظ تظاهرات بالینی به ۴ دسته کلی تقسیم می شود:

• خفیف و متوسط، مشاهده علائم تا دو روز در هفته و یا دو شب در ماه
• خفیف و مداوم، مشاهده علائم بیش از دو بار در هفته
• متوسط و مداوم، مشاهده علائم یک بار در روز و یا بیش از یک شب در هفته
• شدید، مشاهده علائم تمام طول روز و حتی شب ها

معاینات فیزیکی در بیماری آسم، نتایج کاملا طبیعی و نرمالی را نشان می دهد. معمولا به دلیل درگیری دستگاه تنفسی، ضربان قلب فرد بالا می رود.

تشخیص آسم 

اگر برای حمله آسم به اورژانس مراجعه کنید، پزشک ابتدا شدت این حمله را ارزیابی می کند. حملات معمولاً به دو گروه خفیف، متوسط یا شدید طبقه بندی می شوند. این ارزیابی بر اساس عوامل متعددی انجام می شود:

• شدت و مدت علائم
• درجه انسداد راه هوایی
• میزان تداخل حمله با فعالیتهای منظم
• حملات خفیف و متوسط معمولاً شامل علائم زیر است که ممکن است به تدریج بروز کند:
• تنگی قفسه سینه
• سرفه یا خلط
• بی قراری یا مشکل در خواب
• خس خس کردن
• حملات شدید کمتر رایج است. آنها ممکن است علائم زیر را شامل شوند:
• تنگی نفس
• مشکل در صحبت کردن
• سفت شدن عضلات گردن

جهت تشخیص آسم، پزشک ابتدا به بررسی علائم، ارزیابی فیزیکی و سابقه فرد می پردازد. افرادی که هنگام ورزش و یا خواب، با علائمی مانند تنگی نفس، سرفه، و یا تنفس صدادار مواجه می شوند، مبتلا به رینیت آلرژیک هستند و بیشتر در معرض ابتلا به برونشیت و یا عفونت های دستگاه تنفسی قرار دارند. علاوه بر بررسی سابقه بیمار و معاینات بالینی، روش های تشخیصی دیگری نیز وجود دارد، از جمله:

• تست عملکرد ریه از طریق اسپیرومتری. در این تست، بیمار در لوله ای می دمد و عملکرد ریه سنجیده می شود. اسپیرومتری، اولین تستی است که جهت بررسی عملکرد ریه مورد استفاده قرار می گیرد، و مشخص می شود که چه میزان هوا وارد ریه می شود و این که ریه تا چه حد قادر به نگه داری این میزان هوا می باشد.
• تست پوستی در تشخیص آلرژن های هوایی. حساسیت به آلرژن های محیطی، احتمال بروز آسم را افزایش می دهد. تست پوستی به مراتب بهتر و موثر تر از آزمایش خون می باشد.
• تست نیتریک اکساید. در این تست میزان گاز نیتریک اسید در تنفس اندازه گیری می شود. در صورت وجود آسم و التهاب مجاری هوایی، میزان نیتریک اکساید نیز افزایش می یابد.
• آزمایش خون. آزمایش خون به تشخیص انواع آسم کمک می کند. در این آزمایش، سطح آنتی بادی IgE، و یا سطح گلبول های سفید به نام ائوزینوفیل ها اندازه گیری می شود، که در آسم آلرژیک افزایش می یابند.
• عکس برداری با اشعه ایکس و یا سی تی اسکن از قفسه سینه، که به تشخیص اختلالات و یا بیماری های مربوط به ریه کمک می کند.

آیا می توان از بروز آسم پیشگیری کرد؟

با این که راه قطعی در پیشگیری از آسم وجود ندارد، اما برخی اقدامات هستند که با در نظر گرفتن آن ها می توان از شدت بروز علائم کاست. از جمله:

• آسم از جمله شرایطی است که فرد همواره بایستی تحت بررسی باشد و علائم نیز کنترل شوند. کنترل علائم باعث می شود تا فرد نیز زندگی راحت تری داشته باشد.
• زدن واکسن آنفولانزا و پنومونی
• شناسایی عوامل حساسیت زا و دوری از آن ها جهت پیشگیری از بروز حملات آسمی و علائم آسم
• بررسی و کنترل وضعیت تنفس. فرد بایستی علائمی مانند تنگی نفس، تنفس صدادار و یا سرفه را جدی بگیرد.
• مصرف داروهای تجویز شده. در صورت بهبود علائم، از قطع خودسرانه داروها خودداری کنید.

آسم و پوکی استخوان

همان طور که قبلا گفته شد، مصرف داروهای کورتونی یکی از موثرترین شیوه های درمانی آسم می باشد. اما این داروها عوارضی را مانند پوکی استخوان به همراه دارند. به همین خاطر، اغلب دوزهای پایینی از ان دارو تجویز می شود.

آسم و آنفلوانزا

از آن جایی که آسم و آنفلوانزا، هر دو عفونت دستگاه تنفسی هستند، در صورتی که فردی به آنفلوانزا مبتلا شود، حملات آسمی شدید تری را نیز تجربه خواهد کرد. افراد مبتلا به آنفلوانزا، باید به اندازه کافی استراحت داشته باشند، آب و مایعات بیشتری مصرف کنند تا با تسکین علائم آنفلوانزا، از بروز علائم آسم نیز پیشگیری کنند.

درمان آسم آلرژیک

آسم آلرژیک نوعی آسم است که وقتی فرد در اطراف عوامل محرک قرار می گیرد، علائم ایجاد می شوند. قرار گرفتن در معرض آلرژن ها منجر به واکنش سیستم ایمنی بدن می شود که بر ریه ها تأثیر می گذارد و تنفس را برای فرد دشوار می کند.

آسم آلرژیک شایع ترین نوع آسم است.

اگر حساسیت باعث واکنش تهدید کننده زندگی شود که به آنافیلاکسی معروف است، می تواند خطرناک باشد. در آسم آلرژیک و همچنین آسم غیر آلرژیک، حمله آسم گاهی اوقات می تواند کشنده باشد. در نتیجه، ممکن است فردی بخواهد با پزشک در مورد شناسایی عوامل آسم صحبت کند تا احتمال حمله را کاهش دهد.

علائم

علائم آسم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. برخی از علائم عبارتند از:

• تنگی قفسه سینه
• سرفه کردن
• مشکل در تنفس
• تنگی نفس
• خس خس کردن

مردم معمولاً با قرار گرفتن در معرض عوامل محرک، که می تواند شامل آلرژن ها باشد، بدتر می شوند.

حمله جدی آسم می تواند باعث تورم شدید مجاری تنفسی شود که تنفس را دشوار می کند. سپس ممکن است فرد برای کمک به تنفس نیاز به درمان فوری پزشکی داشته باشد.

علل آسم آلرژیک

افراد مبتلا به آسم آلرژیک بیشتر در معرض درماتیت آتوپیک، اگزما و تب یونجه هستند، مانند سایر اعضای خانواده.

محققان به مطالعه اطلاعات منبع معتبر در مورد تغییرات ژنی مختلف که ممکن است فرد را مستعد ابتلا به آسم آلرژیک کند ادامه می دهند. آنها همچنین در حال بررسی نحوه واکنش افراد با ژن های مختلف به درمان هستند. به عنوان مثال، افراد با ژن های خاص ممکن است به درمان های خاصی پاسخ ندهند.

هر فرد مبتلا به آسم آلرژیک ممکن است محرک های متفاوتی داشته باشد. برای برخی از افراد، برخی از آلرژن ها هیچ علامتی ندارند. با این حال، در برخی دیگر، همین آلرژن ها می توانند تنفس را دشوار کرده و باعث حمله آسم شوند.

برخی از رایج ترین آلرژن های محیطی عبارتند از:

• غبار
• هاگ های قالب
• موی حیوان خانگی، مانند سگ یا گربه
• گرده گیاهان، از جمله علف ها، درختان و علف های هرز

هنگامی که فرد به یک آلرژن خاص حساس است و در معرض آن قرار می گیرد، سیستم ایمنی بدن شروع به تولید ترکیب ایمونوگلوبولین E (IgE) می کند. پس از فعال شدن، IgE اضافی در بدن می تواند مواد دیگری را که ممکن است باعث التهاب مجاری تنفسی شوند ترشح کند.

التهاب در مجاری تنفسی می تواند منجر به کوچکی آنها شود. تنفس از راههای هوایی کوچکتر دشوارتر از تنفس از طریق راههای بزرگتر است. نتیجه می تواند حمله آسم باشد.

درمانهای خانگی آسم

اجتناب از عوامل محرک شناخته شده اولین و مهمترین راه برای جلوگیری از علائم آسم آلرژیک است. به عنوان مثال، اگر فردی به موی حیوان خانگی حساسیت دارد ، باید از حیوانات خانگی که باعث ایجاد واکنش های آلرژیک می شوند اجتناب کند.

برای افرادی که به کنه های گرد و غبار حساسیت دارند، موارد دیگری نیز وجود دارد که آنها می توانند در خانه مصرف کنند تا خطر قرار گرفتن در معرض این کنه ها را کاهش دهند. از جمله:

قرار دادن روتختی های ضد حساسیت روی بالش ها و تشک ها: این روکش ها به محافظت از کنه های گرد و غبار که ممکن است باعث ایجاد واکنش آلرژیک از تختخواب شوند، کمک می کند.

استفاده از جاروبرقی با فیلتر هوای ذرات با راندمان بالا: این امر میزان گرد و غبار موجود در هنگام تمیز کردن را کاهش می دهد.

شستن مرتب ملافه: افراد باید این کار را با استفاده از دمای بالای آب انجام دهند تا کنه های گرد و غبار و سایر مواد احتمالی آلرژی زا را از بین ببرند.

به حداقل رساندن گرد و غبار: افراد می توانند در خانه این کار را با شستن مرتب لباس ها و اسباب بازی ها و گردگیری با دستمال های مرطوب انجام دهند تا گرد و غبار در هوا به حداقل برسد.

تمیز نگه داشتن خانه می تواند به کاهش محرک های احتمالی آسم آلرژیک کمک کند.

رژیم های درمانی کنونی برای به حداقل رساندن ناراحتی ، ناراحتی و میزان محدودیت فعالیت های شما طراحی شده اند. اگر برنامه درمانی خود را از نزدیک دنبال می کنید ، باید بتوانید از مراجعه به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا بخش اورژانس خود جلوگیری کرده یا آن را کاهش دهید.

اگر سیگار می کشید، ترک کنید.

داروی سرفه مصرف نکنید. این داروها به آسم کمک نمی کنند و ممکن است عوارض جانبی ناخواسته ای ایجاد کنند.

آسپرین و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن می توانند باعث تشدید آسم در برخی افراد شوند. این داروها نباید بدون نظر پزشک ارائه شوند.

از داروهای استنشاقی بدون نسخه استفاده نکنید. این داروها حاوی داروهای بسیار کوتاه هستند که ممکن است برای تسکین حمله آسم طولانی مدت نباشند و عوارض جانبی ناخواسته ای را ایجاد کنند.

فقط داروهایی را که پزشک برای آسم شما تجویز کرده است، مصرف کنید. آنها را طبق دستورالعمل مصرف کنید.

بدون اینکه ابتدا با پزشک خود صحبت کنید از داروهای بدون نسخه ، گیاهان دارویی یا مکمل های غذایی، حتی اگر کاملاً “طبیعی” هستند، استفاده نکنید. برخی از اینها ممکن است عوارض جانبی ناخواسته ای داشته باشند یا با داروهای شما تداخل داشته باشند.

اگر داروها موثر واقع نشدند، بیش از آنچه برای شما تجویز شده است مصرف نکنید. استفاده بیش از حد از داروهای آسم می تواند خطرناک باشد.

اگر فکر می کنید داروی شما موثر نیست، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

علائم آسم خفیف

آسم یک بیماری التهابی است که بر مجاری تنفسی فرد تأثیر می گذارد.

هنگامی که مجاری تنفسی ملتهب هستند، می توانند به محرک های خاصی واکنش نشان دهند که باعث تورم آنها می شود. این تورم می تواند رسیدن اکسیژن را به ریه های فرد سخت کند. در افراد مبتلا به آسم، تورم مجاری تنفسی با برخی از علائم شایع آسم ارتباط دارد. این شامل:

• خس خس کردن
• تنگی نفس
• سفتی در قفسه سینه
• سرفه کردن
• افزایش تولید مخاط

هنگامی که علائم آسم در افراد شدید می شود، حملات آسم رخ می دهد.

تشدید برخی علائم می توانند زندگی را تهدید کنند. این حالت زمانی اتفاق می افتد که مجاری تنفسی فرد به حدی متورم شده است که بدن او اکسیژن کافی دریافت نمی کند. فردی که دچار التهاب شدید می شود نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.

اگر علائم فرد به شرح زیر باشد، احتمالاً مبتلا به آسم خفیف و مداوم است:

• آنها بیش از دو بار در هفته علائم روز را نشان می دهند، اما کمتر از یک بار در روز
• گاهی اوقات تشدید علائم بر فعالیت بدنی آنها تأثیر می گذارد
• آنها علائم شبانه را بیش از دو بار در ماه تجربه می کنند
• مقدار واقعی FEV1 آنها (مقدار هوایی که فرد می تواند در شش ثانیه از ریه های خود خارج کند) بیشتر یا مساوی 80٪ است.
• تنوع PEF آنها (اوج جریان بازدمی) 20-30 است.

درمان قطعی آسم

دارویی که درمان قطعی حمله آسم اورژانسی است چیست؟

برونکودیلاتورهای استنشاقی پایه اصلی درمان آسم در بخش اورژانس هستند. در بزرگسالان و کودکان بزرگتر، آلبوترول که توسط دستگاه استنشاقی با دوز اندازه گیری شد و اسپیسر تجویز می شود، به اندازه داروی نبولایزر موثر است.

جدیدترین روش درمان آسم

در حال حاضر گزینه های زیادی برای درمان آسم وجود دارد و محققان روش های جدیدی را برای درمان این بیماری مطالعه کرده اند. اگر مبتلا به آسم هستید، می توانید در مورد درمان های جدیدتر و درمان هایی که در دست اقدام هستند، اطلاعات کسب کنید.

چند نوع درمان جدیدتر وجود دارد که می توانید برای انواع خاصی از آسم استفاده کنید. اگر از دستگاه استنشاقی استفاده می کنید و هنوز با آسم خود مشکل دارید، درمان بیولوژیکی قسمت های مختلف بدن شما را هدف قرار می دهد تا به شما در تنفس بهتر کمک کند. پزشک شما هر نوع درمان بیولوژیکی را که برای شما مناسب است به شما تزریق می کند.

داروهای بیولوژیکی برای آسم

برای انواع خاصی از آسم، داروهای بیولوژیکی ممکن است کمک کنند.

بنرالیزوماب:  در صورت ابتلا به آسم ائوزینوفیلی نیز می توانید از این دارو استفاده کنید. ممکن است بعد از مصرف سردرد یا گلو درد داشته باشید.

دوپیلوماب: این دارو همچنین برای آسم ائوزینوفیلیک سخت کنترل می شود. پس از مصرف آن، ممکن است گلودرد، قرمزی یا درد موقتی یا سطح ائوزینوفیل بالاتر داشته باشید.

مپولیزوماب: این درمان برای آسم ائوزینوفیلیک است ، که باعث التهاب در ریه ها می شود. این دارو میزان گلبول های سفید خون را در بدن شما کاهش می دهد. عوارض جانبی شامل سردرد ، واکنش پوستی ، گردن درد ، خستگی و ضعف است.

امالیزوماب (زولیر). این دارو در صورت داشتن آسم بد و حساسیت در طول سال بهتر است. مصرف این دارو به شما در برابر گرد و غبار، شوره حیوان خانگی یا سایر آلرژن های رایج کمک می کند. شما آن را در یک یا دو تزریق، هر 2 تا 4 هفته، بر اساس میزان نیاز خود دریافت خواهید کرد. ممکن است چند عارضه جانبی مانند درد مفاصل و ماهیچه ها، خستگی و واکنش پوستی جزئی داشته باشید.

رسلیزوماب: می تواند آسم ائوزینوفیلی را درمان کند. پزشک شما این دارو را از طریق IV به شما می دهد که حدود 20 تا 50 دقیقه طول می کشد. هر 4 هفته یکبار آن را دریافت خواهید کرد. عوارض جانبی شایع آن گلو درد و دردهای عضلانی است.

بعد از اینکه پزشک شما هر نوع درمان بیولوژیکی را به شما ارائه داد، ممکن است از شما بخواهند در مطب پزشک منتظر بمانید تا مطمئن شوید که واکنشی نسبت به دارو ندارید. به ندرت اتفاق می افتد، اما گاهی اوقات پس از دریافت این درمان ها ممکن است یک واکنش آلرژیک شدید ایجاد شود.

درمان سریع حمله آسم

چندین استراتژی می تواند خطر حمله آسم را کاهش دهد. آنها شامل:

• ورزش
• حفظ یا رسیدن به وزن متوسط ​​بدن
• اجتناب از عوامل محرک آسم
• مدیریت آلرژی های محیطی و غذایی
• ترک سیگار
• داروهای خاص، از جمله استنشاق نگهدارنده و درمان بیولوژیکی بالقوه

برخی از افراد ممکن است مداخلات زیر را در هنگام حمله آسم مفید بدانند:

به فرد کمک کنید آرامش خود را حفظ کند: وحشت می تواند تنفس را دشوارتر کند.

دور شدن از عامل حساسیت زا یا منبع حمله: برای بسیاری از افراد، حرکت به یک فضای خنک تر و با تهویه مناسب کمک می کند.

از دستگاه استنشاقی نجات استفاده کنید: دستگاه های استنشاقی حاوی برونکودیلاتورها هستند که می توانند حمله را کند کنند. برنامه دوز را در برنامه آسم شخص رعایت کنید. این معمولاً به این معنی است که هر چند دقیقه تا چند ساعت چند بار استفاده کنید.

از تهویه بیش از حد اجتناب کنید: راست بنشینید و نفس های آرام و عمیق بکشید.

با 115  تماس بگیرید یا به اورژانس بروید: اگر حمله بهتر نشود و یک دستگاه استنشاقی نجات پس از چند تلاش کار نکند، این امر حیاتی است.

هنگامی که فرد دچار حمله شدید آسم می شود، ممکن است از طریق ماسک به اکسیژن نیاز داشته باشد. در موارد نادر، آنها ممکن است نیاز به استفاده از دستگاه تنفس در بیمارستان داشته باشند.

افراد مبتلا به آسم باید یک برنامه حمله آسم را با پزشکان خود تهیه کنند. این طرح می تواند به فرد کمک کند در طول حمله آسم آرامش خود را حفظ کند و ممکن است به شناسایی استراتژی های درمانی کمک کند.

افراد مبتلا به آسم باید دیگران را از وضعیت خود آگاه کنند. والدین باید مطمئن شوند که معلمان و مدیران مدرسه در مورد آسم کودک آگاهی دارند و نحوه پیروی از برنامه حمله آسم را بیاموزند.

همچنین مواردی وجود دارد که افراد می توانند در غیاب درمان فوری در دسترس یا در انتظار رسیدن اورژانس، در خانه امتحان کنند.

درمان آسم در بزرگسالان

داروها و درمان های آسم بزرگسالان عبارتند از:

ضد التهاب: کورتیکواستروئیدهای استنشاقی روزانه برای جلوگیری از علائم آسم با کاهش حساسیت و التهاب راه های هوایی مصرف می شوند. قرص های استروئیدی را می توان برای بیماریهای حاد حاد و آسم شدیدتر مصرف کرد.

برونکودیلاتورها: برونکودیلاتورهای کوتاه مدت و طولانی مدت استنشاق گاهی برای تسکین علائم مصرف می شوند. آنها در عرض چند دقیقه کار می کنند و نباید بیش از سه بار در هفته به آنها نیاز داشته باشید.

آنتاگونیست های گیرنده لوکوترین: قرص های روزانه برای بهبود پیشگیری در صورت نیاز.

تئوفیلین: روزانه برای جلوگیری از علائم در صورتی که هنوز به خوبی کنترل نشده اند مصرف می شود.

درمان آنتی بادی مونوکلونال که به آن داروهای بیولوژیکی یا “بیولوژیک” نیز گفته می شود، این تزریق ها برخی از پاسخ های ایمنی بدن به محرک ها را مسدود می کند.

ترموپلاستی برونش: یک عمل جراحی است که بر روی راه هوایی انجام می شود تا ضخامت آن کاهش یابد.

آیا می توانید آسم را از بین ببرید؟

مانند هر بیماری مزمن دیگری، آسم شرایطی است که شما هر روز از زندگی خود را با آن زندگی می کنید. هر زمان که در معرض یکی از عوامل محرک آسم قرار بگیرید، حمله آسم رخ می دهد. برخلاف سایر بیماریهای مزمن انسدادی ریه، آسم برگشت پذیر است.

آسم قابل درمان نیست، اما می توان آن را کنترل کرد.

در صورت تشخیص زودهنگام و شروع فوری درمان، شانس بیشتری برای کنترل آسم دارید.

با درمان مناسب، افراد مبتلا به آسم می توانند حملات آسم کمتر و شدیدتری داشته باشند.

بدون درمان، آنها حملات آسم مکرر و شدیدتری خواهند داشت و حتی می توانند بمیرند. التهاب مداوم راه هوایی می تواند منجر به وخامت تدریجی عملکرد ریه شود و منجر به ناتوانی و حتی مرگ شود.

آسم در کشورهای توسعه یافته در حال افزایش است. ما دقیقاً نمی دانیم که چرا این اتفاق می افتد ، اما این عوامل ممکن است در این امر دخیل باشند.

ما در کودکی بیشتر از اجدادمان در معرض عفونت قرار می گیریم ، که این امر باعث شده سیستم ایمنی بدن ما حساس تر شود.

ما بیشتر وقت خود را در داخل خانه می گذرانیم، جایی که در معرض آلرژن های داخلی مانند کنه گرد و غبار و کپک قرار داریم.

هوایی که تنفس می کنیم آلوده تر از هوایی است که اکثر اجداد ما تنفس کرده اند.

شیوه زندگی ما منجر به ورزش کمتر و اپیدمی چاقی شده است. شواهدی وجود دارد که ارتباط بین چاقی و آسم را نشان می دهد.

آسم و بارداری

زنان مبتلا به آسم نگران این هستند که بارداری چگونه بر تنفس آنها تأثیر می گذارد و آیا داروهای آسم به نوزاد آسیب می رساند  یا خیر. آسم در زنان باردار شایع است و اگر کنترل نشود می تواند عوارضی را به دنبال داشته باشد. اما با کمک پزشکان، اکثر زنان می توانند به راحتی نفس بکشند، بارداری طبیعی داشته باشند و بچه ای سالم به دنیا آورند. علائم شما حتی ممکن است بهبود یابد! به محض اینکه متوجه شدید باردار هستید، اطمینان حاصل کنید پزشکی که نوزاد شما را به دنیا می آورد می داند که شما مبتلا به آسم هستید. در زیر نکاتی برای پیشگیری از بارداری با آسم آورده شده است.

کنترل آسم در دوران بارداری

علائم آسم می تواند در دوران بارداری بهبود یابد، ثابت بماند یا بدتر شود. در حقیقت، تا 45 درصد از زنان باردار مبتلا به آسم در دوران بارداری خود دچار حمله آسم می شوند. برای مدیریت موثر آسم در دوران بارداری، تیم مراقبت های بهداشتی شما با شما همکاری می کند:

• کنترل علائم آسم در طول روز و شب
• حفظ عملکرد ریه و سطح فعالیت طبیعی
• جلوگیری از حملات آسم

این مراحل برای اطمینان از دریافت اکسیژن زیاد نوزاد بسیار مهم است. افزایش آسم در دوران بارداری می تواند باعث کاهش اکسیژن در خون شود، به این معنی که اکسیژن کمتری به نوزاد می رسد. این امر نوزاد را در معرض خطر بیشتری برای زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد و رشد ضعیف قرار می دهد. علاوه بر این، زنان مبتلا به آسم نیز کمی بیشتر از زنان بدون آسم فشار خون بالا دارند که اغلب پره اکلامپسی نامیده می شود و زایمان سزارین دارند. نوزادانی که خیلی کوچک و خیلی زود متولد می شوند بیشتر در معرض مشکلات سلامتی هستند. آنها می توانند در تنفس و معلولیت های ماندگار مانند معلولیت ذهنی و فلج مغزی دچار مشکل شوند.

این سه مرحله می تواند به شما در بارداری آسان و داشتن فرزند سالم کمک کند:

• آسم خود را زیر نظر داشته باشید

پزشک شما باید ریه های شما را در دوران بارداری تحت نظر داشته باشد. در صورت بهبود یا بدتر شدن علائم، به پزشک خود اطلاع دهید. به عنوان مثال، بسیاری از زنان در دوران بارداری دچار تنگی نفس می شوند، اما پزشک شما می تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید که آیا تنگی نفس با بدتر شدن آسم یا تنگی نفس معمولی که بسیاری از زنان در دوران بارداری تجربه می کنند مرتبط است یا خیر.

• از عوامل محرک آسم اجتناب کنید

با محدود کردن تماس خود با آلرژن ها و سایر محرک های آسم، ممکن است لازم باشد برای کنترل علائم خود دارو کمتری مصرف کنید. نکته اصلی این است که علائم آسم خود را با اجتناب از عوامل محرک آسم و مصرف داروهای آسم خود طبق دستور پزشک کنترل کنید.

• داروی آسم مصرف کنید

بسیاری از داروهای بی خطر آسم برای مصرف در دوران بارداری وجود دارد، بنابراین با پزشک آسم خود مشورت کنید تا در مورد گزینه های خود صحبت کنید. اگر قبل از بارداری از داروهای آسم استفاده می کنید، بدون صحبت با پزشک مصرف آن ها را متوقف نکنید. در طول زایمان، داشتن داروهای آسم بسیار مهم است

کنترل آسم در دوران بارداری مستلزم این است که مادران علائم خود را به دقت زیر نظر داشته باشند، از عوامل محرک آسم اجتناب کنند و طبق دستور پزشک از داروهای آسم استفاده کنند. قطع ناگهانی داروهای آسم می تواند برای شما و نوزاد شما مضر باشد. مهم است که در طول دوران بارداری به دنبال مراقبت های آسم باشید و تزریق سالانه آنفولانزا را انجام دهید، که برای زنان باردار بی خطر است.

• مراقبت های زایمان

با پزشکان خود در مورد برنامه زایمان خود صحبت کنید. با تشخیص آسم، تیم مراقبت های بهداشتی شما داروهایی را انتخاب می کند که برای شما و نوزاد شما بی خطر است. به عنوان مثال، در صورت زایمان اورژانسی سزارین، تیم مراقبت های بهداشتی شما ممکن است بیهوشی عمومی را انتخاب کنند که باعث اتساع مجاری تنفسی می شود.

تمرینات تنفسی شکمی برای آرامش در هنگام زایمان مفید خواهد بود. تنفس شکمی برای افراد مبتلا به آسم در دوران بارداری یا هر زمان که ممکن است در تنفس مشکل داشته باشند، مهارت مهمی است.

آیا مصرف داروهای آسم در دوران بارداری بی خطر است؟

هر دارویی که در دوران بارداری مصرف می کنید می تواند خطرات بالقوه ای داشته باشد. برخی نگرانی ها در مورد استفاده از گلوکوکورتیکوئیدهای سیستمیک – نوعی استروئید – در دوران بارداری مطرح شده است. آنها با افزایش خطر شکاف دهان نوزادان، پره اکلامپسی، دیابت بارداری، وزن کم هنگام تولد و مشکلات آدرنال مرتبط هستند. با این حال ، اکثر داروهای آسم را می توان با خیال راحت در دوران بارداری استفاده کرد.

چرا آسم در دوران بارداری نگران کننده است؟

اگر آسم خود را به طور موثر درمان می کنید و در دوران بارداری به خوبی کنترل می شود، احتمال عوارض ناشی از آسم کم است یا اصلا وجود ندارد. با این حال، آسم شدید یا کنترل نشده در دوران بارداری ممکن است خطر مشکلات مختلف را افزایش دهد، از جمله:

• عارضه بارداری که با فشار خون بالا و علائم آسیب به سیستم ارگان های دیگر، اغلب کلیه ها (پره اکلامپسی) مشخص می شود
• محدودیت رشد جنین
• تولد زودرس
• نیاز به سزارین
• در موارد شدید، ممکن است زندگی نوزاد در خطر باشد.

آیا کودک من آسم خواهد داشت؟

تصور می شود که عوامل متعددی احتمال ابتلای فرد به آسم را افزایش می دهد، از جمله داشتن والدین یا خواهر و برادر مبتلا به آسم و داشتن مادری که در دوران بارداری سیگار می کشید. در مورد هرگونه نگرانی در مورد سلامت نوزاد خود، حتماً با پزشک نوزاد خود مشورت کنید.

آسم دوران کودکی

در آسم دوران کودکی، ریه ها و مجاری تنفسی هنگام قرار گرفتن در معرض عوامل محرک مانند تنفس گرده یا سرماخوردگی یا سایر عفونت های تنفسی به راحتی ملتهب می شوند. آسم دوران کودکی می تواند علائم روزانه ای را ایجاد کند که با بازی، ورزش، مدرسه و خواب اختلال ایجاد می کند. در برخی از کودکان، آسم کنترل نشده می تواند باعث حملات خطرناک آسم شود.

آسم دوران کودکی یک بیماری متفاوت از آسم در بزرگسالان نیست، اما کودکان با چالش های منحصر به فردی روبرو هستند. این وضعیت علت اصلی مراجعه به بخش اورژانس، بستری شدن در بیمارستان و از دست رفتن روزهای مدرسه است.

متأسفانه آسم دوران کودکی قابل درمان نیست و علائم آن می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد. اما با درمان مناسب، شما و فرزندتان می توانید علائم را تحت کنترل داشته باشید و از آسیب به ریه های در حال رشد جلوگیری کنید.

علائم و نشانه های آسم در کودکان مختلف متفاوت است و ممکن است با گذشت زمان بدتر یا بهتر شود. ممکن است فرزند شما فقط یک نشانه داشته باشد، مانند سرفه طولانی مدت یا احتقان قفسه سینه.

تشخیص اینکه آیا علائم فرزند شما ناشی از آسم است یا خیر، دشوار است. خس خس سینه دوره ای یا طولانی مدت و سایر علائم شبه آسم می تواند ناشی از برونشیت عفونی یا مشکلات تنفسی دیگر باشد.

حتی اگر کودک شما مبتلا به آسم تشخیص داده نشده است، در صورت مشکل در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید. اگرچه دوره های آسم از نظر شدت متفاوت است اما حملات آسم می تواند با سرفه شروع شود، که به خس خس سینه و تنفس سخت می انجامد.

رژیم آسم

آیا غذاهایی که می خورم می تواند بر علائم آسم تأثیر بگذارد؟

هیچ رژیم غذایی آسم وجود ندارد که علائم شما را از بین ببرد. اما این مراحل ممکن است کمک کننده باشد:

• برای حفظ وزن سالم غذا بخورید. اضافه وزن می تواند آسم را بدتر کند. حتی کاهش وزن کمی می تواند علائم شما را بهبود بخشد. نحوه صحیح غذا خوردن را برای حفظ وزن سالم در دراز مدت بیاموزید.
• مقدار زیادی میوه و سبزیجات بخورید. آنها منبع خوبی از آنتی اکسیدان ها مانند بتاکاروتن و ویتامین های C و E هستند که ممکن است به کاهش تورم و سوزش ریه (التهاب) ناشی از مواد شیمیایی آسیب رسان به سلول ها (معروف به رادیکال های آزاد) کمک کند.
• از غذاهای محرک آلرژی خودداری کنید. واکنش های غذایی آلرژیک می تواند علائم آسم را ایجاد کند. در برخی افراد، ورزش بعد از خوردن غذای آلرژیک منجر به علائم آسم می شود.
• ویتامین D مصرف کنید. افراد مبتلا به آسم شدیدتر ممکن است سطح ویتامین D پایینی داشته باشند. شیر، تخم مرغ و ماهی هایی مانند ماهی قزل آلا همگی حاوی ویتامین D هستند. حتی گذراندن چند دقیقه در فضای باز زیر نور خورشید می تواند سطح ویتامین D را افزایش دهد.
• از سولفیت ها خودداری کنید. سولفیت ها می توانند علائم آسم را در برخی افراد ایجاد کنند. سولفیت ها را می توان در شراب، میوه های خشک، ترشی، میگوی تازه و یخ زده و برخی غذاهای دیگر پیدا کرد.
• همچنین ممکن است خوردن نمک کمتر (سدیم) یا خوردن غذاهای غنی از روغن موجود در ماهی های آب سرد و برخی آجیل ها و دانه ها (اسیدهای چرب امگا 3) علائم آسم را کاهش دهد. اما تحقیقات بیشتری برای تأیید این مورد نیاز است.

انتخاب آگاهانه در مورد اینکه چه غذاهایی بخورید و از چه غذاهایی پرهیز کنید آسم را درمان نمی کند. اما خوردن رژیم غذایی متعادل و اجتناب از غذاهای محرک شناخته شده ممکن است علائم و سلامت کلی شما را بهبود بخشد.